On the road again

Ik wil dit verhaal graag beginnen met een bedankje aan mijn ouders, Marco en Rachel voor alles wat ze hebben meegenomen voor me. Ik bedank ze niet alleen namens mezelf, maar ook namens mijn ‘Moscow Family’ (zo noemen we onszelf, schattig he haha), die erg blij waren met de stroopwafels en de chocoladeletters. Na alle verloren paspoorten en ambassadebezoekjes die mijn ouders ook in Moskou hebben meegemaakt, had ik inmiddels mijn volgende trip voor de boeg: Nizhny Novgorod, Kazan en Jekaterinburg.

Woensdagnacht zijn we met z’n allen, Kana en Seiko uit Japan, Laura en Susi uit Oostenrijk, Stefan uit Duitsland en ik vertrokken met de trein richting Nizhny Novgorod. Dit was in de geschiedenis een belangrijke handelsstad geweest voor Rusland, maar nu is er eigenlijk niets meer over dan industrie plus een aantal kathedralen. We kwamen na een kort nachtje slapen in de trein aan om 7u in de ochtend, en zijn we onze wandeltocht begonnen. We waren op zoek naar een leuk ontbijtzaakje in het centrum, maar kennelijk gaan winkels etc pas open na 9u. Beetje jammer, maar uiteindelijk een bakkertje gevonden met de heerlijkste dingen. Vervolgens urenlang rondgelopen in het kremlin van de stad, en de Russisch Orthodoxe kathedralen allemaal bezocht. In de namiddag waren we de stad al 3x doorgelopen, we hadden niet verwacht dat het zo klein zou zijn. Toen zijn we maar in de MacDonald’s 3uur lang gaan zitten, want we hadden toch niks te doen en we hadden honger. Kana houdt een handgeschreven dagboekje bij over alles wat ze tijdens haar exchange hier doet, en ze had aan iedereen gevraagd een verhaaltje in zijn/haar taal te schrijven. Ik natuurlijk een lief berichtje in correct Nederlands geschreven, en toen was het de beurt aan de anderen. Wat ik inmiddels heb geleerd, is dat Duits en Oostenrijks behoorlijk wat verschillen heeft in de taal, en daar kunnen mijn matties soms behoorlijk lang over discussiëren. Dus werd er besloten om iedere Duitssprekende te schrijven in zijn/haar dialect. Vervolgens nog een verhaaltje in het Frans en in het Spaans door Laura, en Seiko heeft een poging gedaan tot het schrijven van een berichtje in het Russisch, maar verder dan 3 zinnen kwam ze niet haha. Daarna hebben we elkaar berichtjes voorgelezen en elkaar uitgelachen, want ik kan geen Oostenrijks en Spaans spreken, en de anderen kunnen weer geen Nederlands of Frans, dus elkaar belachelijk maken was zeer aan de orde in de Mac. Overigens werden we door iedereen daar aangestaard, want we waren constant aan het lachen en dat is NOT DONE in Rusland.

Na deze zeer vermoeiende dag (iedereen moest de hele dag zware tassen sjouwen, ik weet niet wiens idee dat was maar zeker niet de mijne, aangezien ik al mijn kleding, parfum, make-up, zeep en what not had ingepakt, maar ja, ik ga dat toch zeker niet allemaal thuis laten!!) was het tijd om met de trein naar Kazan te gaan, een stad die interessant is vanwege het feit dat het Russisch Orthodoxe geloof en de Islam zeer zijn vermengd in deze stad. Deze keer kwamen we nog eerder aan, namelijk om 6u, en hadden we besloten om op zoek te gaan naar onze hostel, om onze zware tassen te dumpen. We hebben een uur rondgelopen in het donker in de kou (het was echt net een spookstad, zo eentje uit een horrorfilm) om te zoeken naar onze hostel. We konden die nergens vinden, dus gingen we maar weer naar de mac, want dat was het enige wat open was. Heerlijk maczavtrak (wat macontbijt betekent) gegeten, en zijn we poging 2 gestart met het zoeken naar onze hostel. Aan iedereen gevraagd waar die in hemelsnaam kon zijn, en niemand kon het ons vertellen. Uiteindelijk hebben we besloten op te splitsen en in de buurt rond te zoeken, en toen kwam het resultaat: Stefan en Susi zijn in het gebouw ingebroken waar oorspronkelijk de hostel zat. Daar heeft een buurman hen verteld dat daar inderdaad de hostel was, maar dat deze 2 maanden geleden is gesloten vanwege geklaag van de buren. Lekker dan. (Overigens wil ik hier even een melding plaatsen voor mijn moeder: wil je alsjeblieft verder lezen vanaf de volgende alinea ivm schokkende verhalen).Wij weer de hele stad doorgelopen (en ondertussen dingen bezocht enzo!) op zoek naar een andere hostel die was aangeraden in de Lonely Planet boek van Stefan. Die bestond gelukkig wel, dus daar zijn we naar binnen gegaan. Daar hebben we gevraagd om slaapplaatsen, en die hadden ze helaas niet meer, maar gelukkig had de eigenaar wel een vriend bij wie we konden slapen. Hij heette Sergeij, en heel toevallig had hij 6 bedden beschikbaar waar we konden slapen. Uiteindelijk met hem meegegaan naar zijn flatje, waar we hebben gecommuniceerd via google vertalen. Hij had bedacht dat er 3 personen in de ene kamer konden slapen, 2 personen in de andere en 1 persoon bij hem in de kamer. Wij vonden dat een minder geniaal plan, dus uiteindelijk sliep ik met Kana en Seiko in een slaapkamer (ik had mijn eigen bed woehoe), en Susi, Laura en Stefan met zn 3en in een 2persoonsbed haha. Wij waren allang blij dat we slaapplaatsen hadden, dus we vonden het prima. In de avond zijn we naar een Georgisch/Oezbeeks/Azerbaijaniaans (ofzo) gegeten, dat was echt super. We hadden een heel leuk laag tafeltje in een hoekje, waar we op tapijten en kussens konden liggen, en zo ons eten voorgeschoteld kregen. Was heerlijk natuurlijk, en toen vonden we het wel weer gezegend voor de dag. De dag erna zijn we naar het kremlin in Kazan geweest, en de belangrijkste Moskee gezien, die was echt heel erg mooi. We hadden niet heel erg lang de tijd, want onze trein vertrok redelijk vroeg in de avond, en was het tijd om naar Jekaterinburg te gaan.

De reis naar Jekaterinburg was anders dan naar de andere steden. Hier hadden we, in plaats van 1 grote wagon, allemaal coupés met 4 bedden erin. Elke treinreis waren de 4 meiden samen, en waren Stefan en ik net apart geplaatst, maar dat was niet zo erg want we sliepen telkens. Stefan en ik deelden de kamer met een Russische rugbyspeler en een of ander klein jongetje die met zijn vader reisde, maar in een aparte coupé sliep. Toen Stefan en ik net het licht hadden uitgedaan en wilden gaan slapen, begon het kleine jongetje een heel verhaal tegen ons te houden in het Russisch, in zijn slaap haha. Ik schrok me wild, en ik kon niet slapen de rest van de nacht, dus ik dank hem vriendelijk. Verder wel een fijne reis gehad, en in de ochtend werden we wakker in een besneeuwd landschap!

Eenmaal aangekomen in Jekaterinburg waren we doodgevroren, want het was -14 buiten brrrrr. Gelijk naar de hostel gegaan, wat eigenlijk een privéappartement is wat van een Russisch meisje is. Superlief was ze, alle hoogtepunten in Jekaterinburg voor ons op de kaart getekend en allerlei tips gegeven over de stad. Jekaterinburg is bekend als de stad waar de Romanovs, de laatste tsaarfamilie is doodgeschoten. We zijn als eerste naar buiten gegaan en gelijk in een restaurant gaan zitten, want het was té koud om buiten te lopen. Vervolgens het een en ander gezien, en toen was het tijd voor een gezellig avondje in de hostel. We hebben tot zeer diep in de nacht kaartspelletjes gedaan onder het genot van zelfgemaakte punch door Laura en Susi, een soort van glühwein, maar dan met rum. Rum is onbetaalbaar in Rusland dus wij hebben het met wodka gedaan, maar het was even lekker. De volgende dag het Beatlesmonument gezien (jaja, een monument van de Beatles in Jekaterinburg), en de kerk bezocht waar de Romanovs zijn doodgeschoten, zeer indrukwekkend. Ook is in deze stad de grens tussen Europa en Azië, maar die heb ik niet gezien want er lag sneeuw. In de avond was het alweer tijd om naar huis te gaan, we hebben een vlucht geboekt vanuit Jekaterinburg naar Moskou, die zeer goed verlopen is.

Al met al een vermoeiende, maar zeer interessant reisje. Hier hebben we het echte Rusland kunnen zien, dat was echt ontzettend gaaf :D
Ik weet nog niet wat er op het programma staat voor het volgende verhaaltje, maar dat zien jullie dan wel weer.

ajuuuuuuuuuuuuuus